Yaşamın İçinde Yoga: Bizim Salı Pazarı

Bilgi güçtür. Yoga bilgisini, felsefesini yaşamın içine yaymak, pratiği tek bir şeyle, örneğin bir matla veya meditasyon minderiyle sınırlamadığı gibi yaşamımızı da kolaylaştırır.

Bir öğreti olarak: Arkamda gördüğünüz bizim pazar

Sahi bu “Pazarcılar bize karşı ve bizi aldatıyor.” modifikasyonu kaç yüzyıldır genetik aktarımda? Yoksa biz hep çürük çarık mal mı yedik? Üste iyileri kondu ve altta ezikleri mi vardı? En iyi pazarcılar bile sonradan çok mu bozdu?

Domates alıyorum. Tezgahtaki bir kadın müşteri başka tezgahtaki patlıcancıya saydırıyor. O sırada ben -antrenman sonrası bir defa düşmüş aklıma- menemen hayaliyle “En büyüğünden koy abi.” diye pembe domates peşindeyim. Kadın ne bana ne pazarcıya ne de domatese bakıyor. Herhangi bir şeyle herhangi bir bağ kurmuyor.

Kursa belki sessiz kalacak, bir şey söylemeyecek. Ama otomatik pilot bu zihin, duramaz. İlk tepkiyi veriyor. Tepki ses olarak dışarı çıkıyor: "Hormonludur." Bunun üzerine net bir cevap veriyorum: "Neden öyle olsun ki?"

Eve geliyorum. Biberleri yıkıyorum. Düşünüyorum. Domatesleri kesiyorum... Yaşamın bize hep kazık attığı veya yaşamdan -nedendir bilinmez orası da- hep alacaklı olduğumuz inancı ne kadar da yanılgılı bir inanç! Yumurtaları çıkarıyorum. İki tane yeter...

Ve bu inanç tabii ki bizden başka hiç ama hiç kimseyle ilgili değil. Az zeytinyağı, çok az soğan... Yararsız modifikasyonları artık terketmek gerek! Bu domates, bu renk, bu koku... Ekliyorum üstüne.

Kök Çakra da böyle kıpkırmızı değil mi? Göremiyoruz belki her an rengini ama bütün konularını yaşamıyor muyuz hayatımızda? Attığımız her adımda? Aileden aktardığı envai çeşit bilgiyle öylece duruyor işte orada. İlgilen benimle diyor. İki dilim ekmek üzerinde bir güzel yumuşasın, pişsin...

Kader olan şey var, olmayan var sonuçta.

Muladhara Çakra Pratiği

https://youtu.be/EvMwC38VWEw?si=c3MZJC2yRJf43XI1

Sevgiler,

İnci